بررسی وضعیت تجدید حیات طبیعی جنگل های بلوط غرب در رابطه با عوامل رویشگاهی (مطالعه موردی: منطقۀ پیردانه پیرانشهر)

جنگل های بلوط غرب به دلیل موقعیت، عملکرد و تنوع زیستی حاکم بر آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. احیا و توسعه این جنگل ها به وضعیت تجدید حیات توده های جنگلی وابسته است. هدف این تحقیق، بررسی خصوصیات کمی و کیفی تجدید حیات بخشی از توده های جنگلی آذربایجان غربی در شهرستان پیرانشهر است. به این منظور، ابتدا 460 هکتار از توده های جنگلی منطقه پیردانه انتخاب و سپس61 قطعه نمونۀ دایره ای به مساحت یک آر با شبکه آماربرداری300×250 متر برداشت شد. در هر یک از قطعات نمونه، کلیه نهال های یکساله و چندساله به تفکیک گونه تا قطر 5/7 سانتی متر همراه با عوامل رویشگاهی ثبت شد. براساس بررسی حاضر، میانگین تعداد تجدید حیات در توده های جنگلی مورد بررسی4130 اصله در هکتار برآورد شد که در این میان دو گونه دارمازو و وی ول از جنس بلوط، بیشترین درصد آمیختگی را به خود اختصاص داده اند. ساختار تجدید حیات توده های مورد بررسی، شاخه و دانه زاد است. همچنین بین میانگین تعداد نهال های دانه زاد و نهال های شاخه زاد گونه های وی ول و دارمازو و گلابی وحشی به احتمال 95درصد اختلاف معنی داری وجود دارد. این اختلاف در مورد تجدید حیات زالزالک و دیگر گونه ها معنی دار نیست. بین میانگین تعداد در قطعه نمونۀ نهال های گونه های اصلی چون وی ول و دارمازو در سطوح مختلف عوامل محیطی، مثل جهت دامنه و تاج پوشش تودۀ مادری به احتمال 95 درصد اختلاف معنی داری وجود دارد.